Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

"Το χρονικό μίας αναπληρώτριας"

   Αυτή η αναμονή ήταν πολύ διαφορετική… Μέσα σε ένα πολύ άσχημο κλίμα, η αγωνία ολοένα και μεγάλωνε! Ειδήσεις, εφημερίδες, blogs κάθε μέρα είχαν ως ένα από τα πρώτα τους θέματα «τα χάλια της εκπαίδευσης». Από τη μία η έναρξη της νέας σχολικής χρονιά χωρίς βιβλία, από την άλλη η έναρξη της σχολικής χρονιάς χωρίς εκπαιδευτικούς… Καλοκαιριάτικα πνιγόμουν στις σκέψεις…
   Σεπτέμβριος… Ο υπολογιστής μου άνοιγε αποκλειστικά και μόνο για να παρακολουθώ προφίλ, blogs, site που αφορούσαν την εκπαίδευση!!!Σκεφτόμουν τη χρονιά που θα ακολουθούσε… Τα διάβαζα όλα… Ανέκδοτα τύπου «- Βγάλτε ένα άγραφο CD... Έχουμε πρόχειρο διαγώνισμα!» και «Λέει η μητέρα ενός παιδιού στην Ουγκάντα στο γιο της –Γιατί δεν τρως το φαγητό σου; Τα παιδάκια στην Ελλάδα ούτε βιβλία δεν έχουν». Οι δηλώσεις της Υπουργού με ύφος θριάμβου με άφηναν άφωνη. Εκείνο όμως που παρακολουθούσα από απόσταση ,στην αρχή, ήταν τα σχόλια που συνάδελφοι παρέθεταν γνώμες σχετικά με το πότε θα γίνει η α΄φάση αναπληρωτών!!!Και τι δεν ειπώθηκε!!!
«Η α’ φάση μετά τις 20 γιατί θα αργήσουν να γίνουν οι αποσπάσεις»
«Η α΄ φάση μετά τις 15 γιατί η Τρόικα μας ελέγχει μέχρι τότε»
«Η α’ φάση είχαν πει ότι θα γινόταν χθες»
Κάπου άρχιζε να γίνεται εφιάλτης. Φυσικά οι συνάδελφοι από την αγωνία τους, οποιαδήποτε πληροφορία δέχονταν έσπευδαν να την μοιραστούν. Τόσο πολύ πληροφορούμαστε από το Υπουργείο μας… και όλα αυτά μία εβδομάδα πριν γίνει ο αγιασμός…
   Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011, οι φήμες πλέον έδινα μεγάλη αίσθηση σιγουριάς ότι θα υπήρχε ανακοίνωση για την α’ φάση αναπληρωτών. Οχτώ και μισή… κλήση!!!Ο Βασίλης!!!! «Βγήκαν!!!!!!!!», μου λέει!!! «Σιγά σιγά…του λέω. Ήμουν μέσα!!!Δόξα Το Θεό!!!Η μαμά μου άρχισε να παίρνει τηλέφωνα σε γιαγιάδες, θείες, ξαδέρφες «Το πήραν το κορίτσι μας!!!». Όσο η μαμά μου μοιραζόταν τη χαρά της απαντούσα βιαστικά σε κλήσεις συναδέλφων και φίλων για να πω τα νέα μου και να δεχτώ τα συγχαρητήριά τους. Παράλληλα έφτιαχνα τα πράγματά μου!!!Είχα μόλις 12 ώρες για να τρέξω από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα με τις βαλιτσάρες μου για να κάνω ανάληψη υπηρεσίας!!! Άυπνη και ταλαιπωρημένη από το να γεμίζω βαλίτσες και να ψάχνω τρόπο για να φτάσω έγκαιρα στην Αθήνα, κατέληξα να ταξιδεύω με το τρένο των 5:13. Στις 10:25 έφτασα ,κυριολεκτικά χάλια, σε μια μεγαλούπολη χωρίς ταξί. Υποχρεώνοντας κόσμο να με εξυπηρετήσει φτάνω στο γραφείο της Πρωτοβάθμιας στην οποία ανήκω πλέον… Σε ένα μικρό χώρο συνωστισμένοι καμιά διακοσαριά συνάδελφοι, ο ένας πάνω στον άλλον, πολλοί ξενυχτισμένοι, να μην ξέρουν τι πρέπει να κάνουν, να μην βρίσκουν κανέναν που να τους πει ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθήσουν και  οι υπάλληλοι του γραφείου να είναι αγενείς και ανίδεοι! Αξίζει να αναφέρω τι εννοώ με το «αγενείς». Σε ερώτησή μου ,σε υπάλληλο του γραφείου, σχετικά με χαρτιά τα οποία ζητούνται για πρώτη φορά φέτος πήρα την καταπληκτική απάντηση «Γιατί δεν ρωτάτε τους συναδέλφους σας;» Όμως αξίζει να αναφέρω τι εννοώ με το «ανίδεοι». Σε ερώτησή μου σχετικά με την χρονική ισχύ του πιστοποιητικού υγείας πήρα μία απάντηση «Δεν ξέρω» και μια δεύτερη «Νομίζω έξι μήνες, ρωτήστε τον κύριο με τη γαλάζια μπλούζα». Γύρισα στο σπίτι που δεν ξενοίκιασα το καλοκαίρι, για μην κάνω πέμπτη μετακόμιση μέσα σε δύο χρόνια, με τόση κούραση και τόσο άσχημη ψυχολογία…
   Επειδή την πρώτη μέρα δεν είχαν βγει όλα τα κενά… ξαναπήγα και την επόμενη μιας και το γραφείο ήταν καμιά σαρανταριά χιλιόμετρα μακριά και ούτε χρόνο θα σπαταλούσα και ούτε βενζίνη!!!!
Περιμένοντας μια ατελείωτη ουρά με δύο και μόνο υπαλλήλους να εξυπηρετούν, κατέθεσα την αίτησή μου δύο ώρες αργότερα. Επίσης συμπλήρωσα και όλα μου τα δικαιολογητικά! Μας ξαναζήτησαν αντίγραφο πτυχίου, αντίγραφο ημερομηνίας κτήσης πτυχίου, ταυτότητα, αμκα, Α.Μ. ΙΚΑ και ένα σωρό χαρτιά που απορώ πόσες φορές πρέπει να τα καταθέσουμε!!!Ειδικά σε ένα γραφείο που ανήκε κάποιος και στο παρελθόν. Ευτυχώς ακολούθησε Σαββατοκύριακο… δηλαδή ύπνος! Πάλι καλά που κράτησα το σπίτι! Πλήρωνα ενοίκια και το καλοκαίρι για ένα σπίτι ακατοίκητο… Να όμως που χρειάστηκε! Αλλιώς θα έπρεπε ή να γυρίσω Θεσσαλονίκη ή να περάσω βραδιές σε ξενοδοχεία ξοδεύοντας και άλλα ή στην καλύτερη να χτυπούσα πόρτες των λιγοστών συγγενών επιβαρύνοντάς τους.
   Εδώ και μια εβδομάδα ξυπνάω και πηγαίνω στο καινούριο μου σχολείο… Αγωνία, ταλαιπωρία, κούραση, έξοδα… μέχρι να συναντήσω «καινούρια χαμόγελα»… Τότε όλα αυτά εξαφανίζονται με έναν μαγικό τρόπο… Καλή και δημιουργική σχολική χρονιά σε όλους!!!!!!!!!Όσοι φέτος θα δουλέψουμε θα χρειαστούμε και κουράγιο!!!Όμως θα δουλέψουμε και αξίζει να νιώθουμε  τυχεροί και μεγάλη ευγνωμοσύνη  για αυτό…                                

 
 

4 σχόλια:

  1. Καλή σχολική χρονιά με μεγάλα αποθέματα υπομονής, γιατί θα είναι πολύ δύσκολη... δουλεύω 6 χρόνια και κάθε χρονιά μου ζητάνε τα ίδια και τα ίδια στοιχεία!!! Το μπάχαλο και η ανοργανωσιά σε όλο της το μεγαλείο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν και η ευαισθησία σου είναι διάχυτη στο ιστολόγιο, ο τρόπος που γράφεις μου αρέσει ιδιαίτερα: φανερώνει λογική και σκέψεις καθάριες... Αναμενόμενες, λοιπόν, οι δυσκολίες σου με τέτοια μεγαλεία (που λέει και ο φίλος Πέτρος).
    Καλή χρονιά, τελικά! Ελπίζω να καταφέρουμε να τα πούμε κι από κοντά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επιτέλους, μικρή δασκαλίτσα. Η αγωνία σου είχε ευχάριστο τέλος! Σου εύχομαι καλή προσαρμογή στη μεγαλούπολη και καλή σχολική χρονιά! Εγώ διδάσκω στο 152ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών. Οτιδήποτε χρειαστείς, στη διάθεσή σου!
    Αντώνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή σχολική χρονιά! Ελπίζω να προσαρμόστηκες. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή